week 1

Hallo allemaal,

Zijn jullie klaar voor een broodnodige lange update? Hier komt ie. Het internet werkt hier heel langzaam dus meer dan 1 update per week zal waarschijnlijk niet gaan, maar ik doe mijn best. Goed... dan komt hier de eerste wekelijkse samenvatting van mijn bezigheden hier op Chuuk. Ik kwam dus aan op zondag avond hier op het vliegveld dat heel klein is. De landingsbaan is ook de startbaan en er komt maar 1 vliegtuig, maar wel elke dag van de week een op verschillende tijden. De landingsbaan is maar erg kort en dus moet er goed geremd worden want anders ligt het toestel in het water. Maar mijn landing ging prima. Ik zette voor het eerst voet op Chuuk. Het was erg warm en benauwd maar dat was ik wel gewend want dat was op Guam ook zo. Ik stond een beetje zenuwachtig bij de immigratie, omdat ik niet wist hoe ze zouden reageren op het feit dat ik 3 maanden wil blijven. Ze deden echter niet zo moeilijk en ik kreeg een visum voor 1 maand dat ik dan met hooguit 2 maanden kan verlengen dus over een tijd moet ik weer naar de immigratie. Ik heb ze eerst verteld dat ik voornamelijk een bezoeker ben, en dat is ook zo. Maar heb ze niet echt over mijn onderzoek verteld. Later hoorde ik van iedereen dat ik dat wel kan zeggen en dus denk ik dat ik dat gewoon doe. De overheidsinstanties weten waarschijnlijk toch al van mijn onderzoek af via het Chuuk Visitors Bureau ( voortaan CVB genoemd) waar ik veel contact mee heb en dat is een overheids instantie.
Goed, ik ben dus eerst naar mijn hotel gegaan. Ik zag overal langs de weg autowrakken en golfplaten daken enz. Dat had ik niet helemaal verwacht. De weg zit vol met kuilen en dus rijdt men hier 20 km per uur. Soms iets harder op de delen die wat beter verhard zijn. Ik het hotel heb ik prima overnacht en de dag daarna het CVB gebeld over het appartement dat ze voor mij zouden hebben geregeld. Het meisje van het bureau, Sara, kwam me ophalen en bracht me naar het appartement, dat nog niet klaar voor me was, want de vorige eigenaar was net weg en dus moest men nog schoonmaken. Het was een stuk soberder dan mijn hotelkamer en ook hoorde ik dat de stroomvoorziening niet ideaal was, maar het was het goedkoopste dat ze hadden, (al hoewel nog niet zo goedkoop want 500 dollar is best veel) dus ben ik erin getrokken. Het ligt pal naast de landingsbaan, maar aangezien er maar 1 vliegtuig per dag vertekt en landt heb je daar niet veel last van. En daarachter ligt de zee. Je kunt er de atollen die de lagune omringen goed zien liggen.
De dochter van het gezin, Jana, heeft me vervolgens de stad in gereden om naar de bank te gaan en geld te halen voor de huur en even te kijken voor een fiets. De fietsen waren duur, 100 dollar, en de bank kon me geen geld geven want ze hadden even geen verbinding om creditcard opnames te kunnen doen ( hoe dat werkt weet ik ook niet). Geen geld en geen fiets dus. Later die dag weer naar de bank, maar nog steeds geen geld. En ik had niets meer want ik had het hotel ook al cash moeten betalen vanwege hetzelfde probleem. Sara van het CVB ging bij haar tante Kiki die een van de grote hotels vragen om geld te leen, maar daar moest ik op wachten. Dus heeft Jana even wat eten voor me gehaald. Dat was heel lief. Mason Fritz, de baas van het CVB wilde me graag ontmoeten, maar moest voor een begrafenis van zijn tante naar een andere eiland dus dat kwam pas de volgende dag en toen heeft hij me ook 100 dollar geleend, tof he! Ik ben toen eerste meegereden met mijn Amerikaanse buurman, die muziekles geeft op het College of Micronesia (hierna COM genoemd), en ook onderzoek doet naar oude liederen en hoe deze zijn veranderd door de koloniale tijd. Op het COM kreeg ik een volledig rondleiding en heb ik alle belangrijke mensen ontmoet, waaronde natuurlijk de rector en Alton Higashi, waarmee ik al had gemaild vanuit Nederland. Hij was heel aardig en nodigde me uit voor het eten zo gauw zijn huis is af verbouwd. Hij heeft me ook van alles uitgelegd over gastgezinnen en hoe ik me moet gedragen enz. Ook even overlegd hoe ik het beste aan mijn onderzoek kon beginnen. Hij verwees me daarvoor naar de Engelse afdeling omdat de jongeren in die lessen tenminste goed engels kunnen en dus zou ik me daar voorstellen en mensen vragen mee te doen. Daarna ben ik naar het CVB geweest. Waar Mason van alles over me wilde weten en me graag bij belangrijk familieaangelegenheden wil betrekken, dus nodigde hij me uit voor een kerkdienst op zondag. Ik mag zowel op het CVB als op het COM internetten, maar bij beide is het nogal sloom, zoals overal hier en soms valt ook de stroom uit, maar meestal schakelt dan en generator in. In mijn appartement doen ze dat alleen ’s avonds tot 12 uur en als we generatorstroom hebben, en geen eilandstroom kan ik niet koken want dan doet het elektisch fornuis het niet en kan ik ook geen water uit de kraan krijgen of het toilet doorspoelen. Maar ik heb dan wel 1 lampje en kan mijn laptop aansluiten op een stopcontact.
De mensen zijn hier vrij arm, hoewel sommige het beter voor elkaar hebben, maar die verhuizen vaak. Alles is hier vervallen of door de zeelucht aangetast. De COM is een college, maar heeft maar 8 lokalen en niet veel studenten. Voor de rest zijn er alleen high schools. Alleen op de private scholen krijgt men goed les. Daarbuiten is het erg slecht want veel leraren komen niet opdagen er zijn ook problemen met drug en criminaliteit. Er wordt vaak niet hard gewerkt, vooral niet bij de overheid en ook de COM omdat iedereen daar toch gewoon betaald krijgt, hoe veel ze ook werken. De klassen zitten niet vol en ik heb het idee dat het niveau misschien maar net boven dat van onze middelbare school zit. Ik heb me op het COM aan een aantal klassen voorgesteld samen met de Engels leraressen, maar de jongeren zijn erg verlegen en zeggen weinig tot niets terug. Enkele moedige lieden hebben wel een interview toegezegd. Maar daar staat er slecht 1 nog echt van vast omdat ik eerst een plek moest vinden om te interviewen. Jongeren zijn hier sowieso niet zo bekend met het fenomeen interview en worden ook nooit geinterview dus zijn misschien een beetje angstig. Ik moet dus heel duidelijk uitleggen wat het is en dat het niet zo eng is enz. Op school zijn er vooral jongens die me aanspreken, meisjes zijn wat meer timide. Op straat en ook op school wordt ik vaak erg aangekeken. Jongens en mannen zijn hier best erg. Constant hoor je hier toeteren en roepen en kusgeluiden en i love you of You’re pretty. Maar ik ben goed in negeren dus dat komt goed uit. De kinderen zijn wel leuk. Soms komen ze naar je toe om je aan te raken.
Over het algemeen begin ik al goed te settelen. Ik heb een aardige buurman (voortaan Brian genoemd, want zo heet ie) waar ik leuk mee kan kletsen. Een Amerikaande lerares (Voortaan Lori Beth genoemd want zo heet ze) die ook op het COM les geeft is erg aandig tegen me en daar ben ik al gaan eten met Brian. Ik kan daar ’s avonds namelijk niet alleen heen. ’s Avonds kan ik eigenlijk nergens heen zonder begeleiding en zonder auto want dan loop ik risico aangevallen te worden door dronken mannen en dat is niet fijn. Ook kan ik me overdag niet echt op eigen houtje naar de zuidkant van het eiland begeven want daar wonen veel minder mensen dus is het verlaten en dus ook meer risico. Maar mijn appartement is erg safe want ze hebben een hek dat om 9 uur dicht gaat en veel prikkeldraad. ’s Avonds zijn er ook allerlei roedels zwerfhonden op straat die kunnen bijten. Oh by the way ze eten hier dus ook hond. Maar voornamelijk geimporteerd voedsel naast de locale waren zoals bananen, kokosnoten, broodfruit, taro. Ze eten vooral veel rijst met blikvoer. En ook vis.
Het geldprobleem dat ik had is inmiddels opgelost want ik heb geld overgemaakt naar pap en mam en die hebben daarop het geld weer naar mij gestuurd met Western Union en dat werkt prima. Ik heb mij eerste interview gedaan met Jana, van de familie van het appartement. Zij is heel aardig voor me en het interview ging goed. Maar het kost erg veel tijd om het uit te werken. Maar ik doe het toch. Volgende week zal ik waarschijnlijk al meer interviews hebben gedaan.
Ik ga vandaag (zaterdag) naar een Chuukese bruiloft van de dochter van een van de Engels leraressen. Dat lijkt me erg leuk om mee te maken en ook de kerkdienst lijkt me erg leuk. Ik ga misschien ook nog met Brian en Lori Beth naar het strand aan de zuidkant van het eiland bij het Blue lagoon resort. Het moet daar erg mooi zijn. Ik weet wel dat ik niet te veel naar de Westerlingen moet trekken, en ook veel met Chukesen om moet gaan, maar ik grijp nu nog even elk contact dat me wordt toegeworpen met beide handen aan zodat ik me niet alleen voel. Ik ben me er echter wel van bewust dat ik me ook meer op Chukesen moet richten dus dat zal ik zeker gaan doen. Daarom is het denk ik goed dat Mason blijft zoeken naar een gastgezin, want dat zou daar erg bij kunnen helpen. Ik ben echter blij met elk contact dat ik hier heb, want soms grijpt de heimwee me even, maar over het algemeen alleen ’s avonds en ’s ochtends en daar valt mee te leven. Ik moet jullie ook niet helemaal vergeten toch???
Het is een uitgebreid stuk geworden, maar nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte. Ik hoop ook wat foto’s op de site te kunnenzetten zodat jullie je een beetje een beeld kunnen vormen bij het verhaal. Bedankt voor alle leuke en lieve reacties, dat vind ik echt heel tof!! Tot volgende week maar weer!

Dikke kus,

Jolien