Weekbericht 9

Hallo allemaal,

Waar waren we ook al weer gebleven; bij vorige week zaterdag. Toen ben ik voor het eerst sinds mijn verblijf in Chuuk weer eens op de fiets gestapt. Ik heb de fiets kunnen lenen van DJ, het neefje van Suzie, bij wie ik dus verblijf. Eerst waren de banden nog slap maar toen heb ik dus even een fietspomp gekocht en nu rijdt de fiets als een zonnetje in het zonnetje. Het is wel erg warm om te fietsen dus ik zweet net zo hard als in de sauna, maar dat is wel gezond denk ik. Ook een nadeel is de modder want die spat nogal eens omhoog aangezien de fiets geen spatborden heeft. Dat probleem is nu echter verholpen door een mooi plankje aan het frame te binden. Van voren blijf ik nu dus droog maar ik krijg nog wel wat spetters op mijn kont en op mijn tas, maar dat is wel ok. Nog een nadeel van de fiets is dat je constant wordt nageroepen door kinderen en jongens en mannen. Ik weet meestal niet wat ze roepen, maar ze moeten er in ieder geval hard om lachen. De jongens roepen eerder dingen als: ‘wow’ ‘i love you’ ‘hey were are you going’. Dat heb je ook wel als je loopt, maar op de fiets val je net nog wat meer op. Bovendien heb ik nu dus een broek aan en wie weet is dat wel provocerender dan een rok. Ik ben ook 2 keer bijna door een hond gebeten. Dat was wel even eng, dus nu ben ik heel voorzichtig als ik een hond zie. Ik ga er met een grote boog omheen en verminder vaart, want ze houden van snelle voertuigen. Ze rennen ook met auto’s mee en dan happen ze naar de banden. Ze zijn in ieder geval niet bang aangelegd. Maar het grote voordeel is dat ik nu overal naartoe kan waar ik maar heen wil en kan vertrekken wanneer ik wil. Ik hoef niet meer te wachten of lange einden te lopen. Bovendien ben ik vaak net zo snel als de auto want auto’s moeten stoppen voor de vele gaten en hobbels in de weg en ik die makkelijker kan omzeilen of er gewoon overheen of doorheen fiets. Ik ben er dus hartstikke blij mee!
Na het skypen met de familie en Mathijs op zaterdag ben ik boodschappen gaan doen en even bij Lori-Beth langs geweest. Het was Martiza’s verjaardag, maar dat was ik vergeten dus had geen kado. Geen nood want er komt later nog een verjaardagsfeestje. Na wat extra informatie te hebben gezocht op de computer ben ik naar huis gefietst en toen nog even de heuvel achter het huis op geklommen met de jongens uit het drop. Daar boven is een rotsplateau dus heb je een prachtig uitzich over de baai en de Lagoon en aan de rand zijn eilanden. Op de foto zie je ook het neefje van Suzie dat ook hier in huis woont, Lucky.
Op zondag heb ik vooral een beetje aan mijn onderzoek gewerkt. Ik ben de tweede interviews die ik ga hebben met mensen die ik al heb geinterviewd aan het voorbereiden. Ik maak daarvoor eerst een samenvatting van het eerste interview en daarna kijk ik naar welke vragen ik nog moet stellen. Op een gegeven moment begon mijn computer programma een beetje raar te doen en wilde het mijn werk niet meer opslaan dus toen ben ik er maar mee opgehouden voor die dag. Even snel gedoucht en toen ben ik weer op de fiets gestapt naar de Xavier High School, die op een berg ligt. Daar was ik uitgenodig voor een St. Patricksday feestje door de leraren. Die zijn allemaal Amerikaans of Australisch en maar een paar jaar ouder dan ik ben dus dat is een leuke club mensen om mee op te trekken. Veel feest was er niet echt, want iedereen was een beetje moe dus hebben we maar gezellig een film gekeken. Ook erg leuk.
Op maandag morgen heb ik toen lekker wentelteeftjes op, zonder kaneel helaas, maar toch erg lekker. Op Xavier hebben ze altijd goed eten voor de leraren, dus daar maak ik graag gebruik van! Van een van de Indonesische leraren hoord ik dat ze daar nog steeds poffertjes verkopen volgens authentiek Hollands recept. Erg grappig! Daarna ben ik naar Chuuk High fietst. Ik heb mezelf daar aan wat klassen met oudere jaars voorgesteld. Ik heb ook een interview gedaan met een meisje en toen weer mijn mail gaan beantwoorden. Ik heb ook nog even op de sites van mijn medeleerlingen gekeken. Echt leuk om te horen wat mensen aan de andere kant van de wereld aan het doen zijn en daat ze met dezelfde problemen en opstakels zitten als ik en alle anderen.
Op dinsdag ben ik even gaan kletsen met Sara, zij is de assistente op het Chuuk Visitors Bureau en altijd erg aardig en entousiast en bovendien van mijn leeftijd. Ik heb haar gevraagd of ze me een keer mee naar haar eiland Tonoas kon nemen voor een tour. Ik zou dat normaal niet zo snel gevraagd hebben, maar hier in Chuuk moet je nu eenmaal om dingen vragen om ze gedaan te krijgen. Dat is een prima les voor mij want ik ben normaal misschien een beetje te afwachtend. Sara was erg enthousiast en verteld dat ze deze week toch al een Japans meisje bij haar had uitgenodigd dus dat ik gewoon mee kon komen. Natuurlijk heb ik meteen ja gezegd want dit soort kansen moet je met beide handen aangrijpen. Ik ga dus op vrijdag aan het einde van de middag naar Tonoas en blijf daar het hele weekend en kom op maandag weer terug. Op zaterdag gaan we naar het strand en vissen (dat laatste vind ik wat minder) en op zondag gaan we dan naar de kerk en een tour over het eiland maken. Er zijn daar veel ruines uit de tweede wereldoorlog te vinden want toen was Tonoas het Japanse hoofdkwartier, tot de Amerikanen het overmeesterden in 1944. Ik heb daar dus erg veel zin in. ’s Middags werd ik ook nog gebeld door Manuel, de duitse antropoloog die op Tol woont, en hij heeft een gezin voor me geregeld op zijn eiland zodat ik daar ook een keer een paar dagen heen kan. Hij wilde me niet in hun dorp uitnodigen omdat het daar een beetje gevaarlijk was, maar dit dorp is ok en ik verblijf bij de kerkleider, dus kan mij niets overkomen, want daar heeft iedereen respect voor. Ik moest die man alleen nog even bellen om een datum te prikken. Dat heb ik op donderdag gedaan en dus ga ik volgend weekend naar Tol toe! Op dinsdag ook nog 2 interviews gedaan met een jongen en een meisje. Eenmaal thuis was het erg druk in de keuken. Ze waren namelijk breadfruit aan het koken. Heerlijk vind ik dat, dus heb meteen even een stukje opgepeuzeld. Achter het huis waren ze breadfruit aan het stampen. Dan wordt de breadfruit eerst gekookt en dan gestampt tot het een soort dik deeg is. Dat stoppen ze dan in Bananenbladeren en op veel eilanden stoppen ze het dan in een kuil in de grond. Het kan dan heel lang goed blijven maar het raakt wel gefrementeerd dus wordt dan heel zuur. Vers is het veel lekkerder. Maar gewoon gekookt met wat kokosmelk erover is nog lekkerder. En het lekkerste vind ik het als de breadfruit wordt geroosterd op de BBQ, maar dat doen ze hier niet veel.
Op woensdag zoals altijd weer om 6 uur wakker, maar ben blijven liggen tot half zeven. Toen met papaya en breadfruit ontbeten en op de fiest naar de Chuuk High school. Daar een interview gedaan met een jongen en ook een afspraak gemaakt met een meisje voor een interview, maar dat ging helaas niet door want dat was onder lestijd en de juf wilde haar de les niet laten missen. Toen dus een nieuwe afspraak gemaakt. Ik ben daarna lekker de heuvel af gezoeft. Het is maar een klein heuveltje naar de high school toen, maar toch fijner om naar beneden te gaan dan omhoog. Daarna ben ik bij Mike, de duik instructeur van het Truk Stop Hotel, gaan vragen wat het me gaat kosten om te gaan duiken en hoe lang het duurt voordat ik mijn certificaat heb. Het kost me 300 dollar, maar daar zitten 2 duiktripjes bij inbegrepen, dus dat valt nogal mee. Ik kan het bovendien in 3 dagen leren. Wie weet ga ik daarna nog wel meer duiken als het me goed bevalt. Ik ben hier immers op de beste duiklokatie van de wereld door alle WOII wrakken hier dus ik ben benieuwd.
Op donderdag had ik een drukke dag. Ik had namelijk 4 interviews gepland staan. Daar heb ik er uiteindelijk 3 van kunnen doen dus dat schiet al lekker op. eenmaal weer thuis heb ik met het nichtje van Suzie even de auto gewassen in ruil voor een lekker ijsje. En een beetje rondgehangen op straat want dat is wat de mensen hier ter vermaak doen. Het is eigenlijk ook wel vermakelijk, voor mij helemaal want zo leer ik de mensen in het dorp een beetje beter kennen. ’s Avond heb ik nog een beetje wat gewerkt voor school en gekletst met Dana, mijn Chuukese mama.
Ik heb nog geen tijd gehad om alle interviews uit te werken, maar dat kan eventueel thuis nog wel, of als ik hier wat tijd over heb. Zaak is volgens mij in de eerste plaats voldoende informatie bij elkaar te krijgen zodat ik niet met lege handen thuiskom. Ik heb nu dus 33 interviews gedaan en wil daar op maandag nog 1 aan toevoegen om het aantal jongens en meisjes gelijk te krijgen. Ik heb er helaas nof maar 23 uitgewerkt, maar dat zij dan maar zo. De rest van de volgende week wil ik op de Xavier high school gaan besteden om daar tweede interviews te gaan doen. Ik heb daar deze week een interviewguide voor gemaakt. Dat moet voor iedereen afzonderlijk want in ieder interview heb ik soms wat verschillende dingen vergeten te vragen. Ik heb dus voor iedereen een eigen vragenlijstje zodat ik niets kan vergeten. Daarna ga ik hetzelfde doen voor de studenten op het COM en dan ben ik wel klaar met interviewen denk ik. Misschien ga ik dan nog wat extra informatie zoeken voor mijn scriptie en dan moet ik al weer zo’n beetje naar huis denk ik.
Nou dat was het wel weer. Ik ga jullie volgende week alles vertellen van mijn tripje naat Tonoas waar ik heel veel zin in heb!

Heel veel liefs,

Jolien