week 3

Hallo allemaal,

Hier alweer het derde weekbericht. Laten we maar meteen beginnen. Ik heb jullie vorige week verteld dat ik naar een katholiek feest ging. Dat was erg leuk om bij te zijn. Ik was er om 12 uur en het was erg druk. Het event was in de gymzaal achter de kerk. Daar zaten op het podium de belangrijke mannen van de kerk. Die gaven allemaal een speech. Na een aantal speeches waarin de mensen worden geprezen voor hun levendigheid van het geloof en hoe mooi het zingen en het dansen was en wat een mooie uiting van hun geloof voor God dat is enz. werd de eerste groep opgeroepen voor een lied. Ze zongen natuurlijk op keyboardmuziek, maar wel leuk, het was een eigen tekst op het nummer van Bob Marley, could you be loved. wat zij zingen weet ik niet. De dirigenten en de mensen aan de buitenring werden door mensen van de andere groepen die ernaast zitten ondergespoten met parfum of deodorant en met geld beloond of met iets anders, vaak in borstzak geduwd. Er waren namelijk 6 verschillende groepen, elk van een andere parochie van een ander eiland van Chuuk en die zongen in competitie met elkaar. Tussendoor waren soms weer speeches. Daarbij worden soms geweven matten opgehouden met een spreuk erop. Er leuk en levendig allemaal. Voor mij stond een dikke dame die danste, maar omdat het zo druk was werd ik dus alle kanten opgebeukt, iedereen om me heen lachen natuurlijk.
Op zondag ben ik toen naar de Blue Lagoon gegaan, een resort aan de andere kant van het eiland. Daar ben ik samen met Brian en Lori Beth heen gereden. Daar vond ik eindelijk een klein beetje van het paradijsje dat Chuuk dus ook kan zijn. Het was heerlijk rustig. Er komen geen locals dus kijken mensen ook niet raar op als je in je bikini loopt en je krijgt geen lastige mannen, zoals je normaal overal krijgt. Als ik op straat loop hoor ik namelijk constant: hi, i love you, where are you going, you are pretty, smakgeluiden, sisgeluiden en ga zo maar door. Maar negeren werkt to nu toen echt prima. De Blue Lagoon was een echte verademing, maar ik was ’s avonds wel ontzettend verbrand. Niet te geloven, rood als een kreeft en daar zou ik de komende dagen nog wel last van houden. Maar hoe dan ook het was heerlijk.
Op maandag weer gewoon aan de slag. Op maandag had ik nog twee interview op het COM en ook op dinsdag had ik er twee. Het interview met de jongen op dinsdag is helaas echter niet echt bruikbaar omdat ik erachter kwam dat hij uit Pohnpei kwam en dus geen Chuukese adolescent is. Maar ik het toch een interview afgenomen omdat hij er speciaal voor naar school was gekomen. Voor de rest heb ik die dagen veel getypt aan mijn interviews, maar het schiet maar langzaam op.
Op woensdag ging ik voor het eerst naar de Xavier High School. Die school ligt aan de andere kant van het eiland, maar gelukkig gaat er een schoolbus die de meisjes die daar naar school gaan ophaalt. Daar ben ik dus mee meegereden naar school. Ik moet dan wel vroeg mijn nest uit want om 6.45 komt de bus. De jongens op Xavier verblijven in slaapzalen. Op Xavier zitten studenten die uit heel Micronesie komen en dus verblijven die intern of in gastgezinnen (in het geval van de meisjes). Het is dan ook een hele goede school waar slecht 150 van de beste leerlingen op zitten. Ik had daar een gesprek met de rector, Fr. Arthur. Het is een Jezuitische school, vandaar. Er is dus ook elke dag voor school een dienst, maar daar gaat niet iedereen heen. Met de rector sprak ik af dat ik de laatstejaars zou interviewen, en dan natuurlijk alleen de Chuukese, en dat zijn er maar 9 in het totaal. Die dagen heb ik nog geen interviews gedaan, maar omdat ze hier zo super goed meewerken heb ik op donderdag en vrijdag 5 interviews kunnen doen. De leraren hier zijn allemaal buitenlanders en vaak vrijwilligers die kost en inwoning vergoed krijgen en daarbij slecht een klein beetje zakgeld. Er zitten nu een aantal Japanners, een indonesier, een aantal amerikanen en ook een paar Australiers, allemaal twingtigers dus dat is erg gezellig. Ze hebben eigenlijk geen van allen een opleiding tot leraar, en toch is dit de beste school van het eiland, en misschien wel van Micronesie. Natuulijk zijn ze wel allemaal hoog opgeleid dus dat helpt wel, maar ze zijn altijd op zoek naar leraren dus vroegen meteen of ik ook les kwam geven, maar ik heb andere dingen te doen.
Xavier ligt erg mooi, hoog op een berg dus een mooi uitzicht. De kids zijn erg aardig en ze houden erg van zingen, wat ze ook heel mooi meerstemmig kunnen. Mensen lijken daar hier echt aanleg voor te hebben of zo. Het interviewen gaat ook goed omdat ze hier allemaal Engels met elkaar spreken dus. Maandag ga ik daar weer een aantal interviews doen en dan kijken we wel hoever we komen. Ik denk dat ik de rest van de week anders maar inplan om te typen want ik heb nu pas 4,5 interview uitgeschreven en dat wil ik wel een beetje bijhouden.
Voor de rest gaat alles nu goed. Ik heb nog niet echt iets gepland voor het weekend. Ik heb net weer fijn gekletst met het thuisfront en dat doet me altijd weer goed. de rest van de dag ga ik lekker typen en typen en boodschappen doen en typen. en morgen waarschijnlijk hetzelfde maar dan zonder de boodschappen.
Zo nu zijn jullie weer op de hoogte. Heel leuk om jullie reacties te lezen dus blijf me op de hoogte houden. Tot snel!!

liefs Jolien

P.S. een breadfruit is een soort grote groene bal en kleine uitsteekseltjes en aan de binnenkant is het witvruchtvlees, een beetje als een aubergine, met pitjes, maar met een soort ananas structuur. het smaakt een beetje aardappelachtig. best lekker.

P.P.S nee geen driewielige voertuigen hier. alleen maar 4 wielen en heeeeel af en toe iemand op 2 wielen maar bijna niemand fietst hier. een driewielig vourtuig zou denk ik omkukelen vanwege de kuilen in de weg!!