week 3
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jolien
10 Februari 2007 | Micronesië, Weno Town
Hallo allemaal,
Hier alweer het derde weekbericht. Laten we maar meteen beginnen. Ik heb jullie vorige week verteld dat ik naar een katholiek feest ging. Dat was erg leuk om bij te zijn. Ik was er om 12 uur en het was erg druk. Het event was in de gymzaal achter de kerk. Daar zaten op het podium de belangrijke mannen van de kerk. Die gaven allemaal een speech. Na een aantal speeches waarin de mensen worden geprezen voor hun levendigheid van het geloof en hoe mooi het zingen en het dansen was en wat een mooie uiting van hun geloof voor God dat is enz. werd de eerste groep opgeroepen voor een lied. Ze zongen natuurlijk op keyboardmuziek, maar wel leuk, het was een eigen tekst op het nummer van Bob Marley, could you be loved. wat zij zingen weet ik niet. De dirigenten en de mensen aan de buitenring werden door mensen van de andere groepen die ernaast zitten ondergespoten met parfum of deodorant en met geld beloond of met iets anders, vaak in borstzak geduwd. Er waren namelijk 6 verschillende groepen, elk van een andere parochie van een ander eiland van Chuuk en die zongen in competitie met elkaar. Tussendoor waren soms weer speeches. Daarbij worden soms geweven matten opgehouden met een spreuk erop. Er leuk en levendig allemaal. Voor mij stond een dikke dame die danste, maar omdat het zo druk was werd ik dus alle kanten opgebeukt, iedereen om me heen lachen natuurlijk.
Op zondag ben ik toen naar de Blue Lagoon gegaan, een resort aan de andere kant van het eiland. Daar ben ik samen met Brian en Lori Beth heen gereden. Daar vond ik eindelijk een klein beetje van het paradijsje dat Chuuk dus ook kan zijn. Het was heerlijk rustig. Er komen geen locals dus kijken mensen ook niet raar op als je in je bikini loopt en je krijgt geen lastige mannen, zoals je normaal overal krijgt. Als ik op straat loop hoor ik namelijk constant: hi, i love you, where are you going, you are pretty, smakgeluiden, sisgeluiden en ga zo maar door. Maar negeren werkt to nu toen echt prima. De Blue Lagoon was een echte verademing, maar ik was ’s avonds wel ontzettend verbrand. Niet te geloven, rood als een kreeft en daar zou ik de komende dagen nog wel last van houden. Maar hoe dan ook het was heerlijk.
Op maandag weer gewoon aan de slag. Op maandag had ik nog twee interview op het COM en ook op dinsdag had ik er twee. Het interview met de jongen op dinsdag is helaas echter niet echt bruikbaar omdat ik erachter kwam dat hij uit Pohnpei kwam en dus geen Chuukese adolescent is. Maar ik het toch een interview afgenomen omdat hij er speciaal voor naar school was gekomen. Voor de rest heb ik die dagen veel getypt aan mijn interviews, maar het schiet maar langzaam op.
Op woensdag ging ik voor het eerst naar de Xavier High School. Die school ligt aan de andere kant van het eiland, maar gelukkig gaat er een schoolbus die de meisjes die daar naar school gaan ophaalt. Daar ben ik dus mee meegereden naar school. Ik moet dan wel vroeg mijn nest uit want om 6.45 komt de bus. De jongens op Xavier verblijven in slaapzalen. Op Xavier zitten studenten die uit heel Micronesie komen en dus verblijven die intern of in gastgezinnen (in het geval van de meisjes). Het is dan ook een hele goede school waar slecht 150 van de beste leerlingen op zitten. Ik had daar een gesprek met de rector, Fr. Arthur. Het is een Jezuitische school, vandaar. Er is dus ook elke dag voor school een dienst, maar daar gaat niet iedereen heen. Met de rector sprak ik af dat ik de laatstejaars zou interviewen, en dan natuurlijk alleen de Chuukese, en dat zijn er maar 9 in het totaal. Die dagen heb ik nog geen interviews gedaan, maar omdat ze hier zo super goed meewerken heb ik op donderdag en vrijdag 5 interviews kunnen doen. De leraren hier zijn allemaal buitenlanders en vaak vrijwilligers die kost en inwoning vergoed krijgen en daarbij slecht een klein beetje zakgeld. Er zitten nu een aantal Japanners, een indonesier, een aantal amerikanen en ook een paar Australiers, allemaal twingtigers dus dat is erg gezellig. Ze hebben eigenlijk geen van allen een opleiding tot leraar, en toch is dit de beste school van het eiland, en misschien wel van Micronesie. Natuulijk zijn ze wel allemaal hoog opgeleid dus dat helpt wel, maar ze zijn altijd op zoek naar leraren dus vroegen meteen of ik ook les kwam geven, maar ik heb andere dingen te doen.
Xavier ligt erg mooi, hoog op een berg dus een mooi uitzicht. De kids zijn erg aardig en ze houden erg van zingen, wat ze ook heel mooi meerstemmig kunnen. Mensen lijken daar hier echt aanleg voor te hebben of zo. Het interviewen gaat ook goed omdat ze hier allemaal Engels met elkaar spreken dus. Maandag ga ik daar weer een aantal interviews doen en dan kijken we wel hoever we komen. Ik denk dat ik de rest van de week anders maar inplan om te typen want ik heb nu pas 4,5 interview uitgeschreven en dat wil ik wel een beetje bijhouden.
Voor de rest gaat alles nu goed. Ik heb nog niet echt iets gepland voor het weekend. Ik heb net weer fijn gekletst met het thuisfront en dat doet me altijd weer goed. de rest van de dag ga ik lekker typen en typen en boodschappen doen en typen. en morgen waarschijnlijk hetzelfde maar dan zonder de boodschappen.
Zo nu zijn jullie weer op de hoogte. Heel leuk om jullie reacties te lezen dus blijf me op de hoogte houden. Tot snel!!
liefs Jolien
P.S. een breadfruit is een soort grote groene bal en kleine uitsteekseltjes en aan de binnenkant is het witvruchtvlees, een beetje als een aubergine, met pitjes, maar met een soort ananas structuur. het smaakt een beetje aardappelachtig. best lekker.
P.P.S nee geen driewielige voertuigen hier. alleen maar 4 wielen en heeeeel af en toe iemand op 2 wielen maar bijna niemand fietst hier. een driewielig vourtuig zou denk ik omkukelen vanwege de kuilen in de weg!!
Hier alweer het derde weekbericht. Laten we maar meteen beginnen. Ik heb jullie vorige week verteld dat ik naar een katholiek feest ging. Dat was erg leuk om bij te zijn. Ik was er om 12 uur en het was erg druk. Het event was in de gymzaal achter de kerk. Daar zaten op het podium de belangrijke mannen van de kerk. Die gaven allemaal een speech. Na een aantal speeches waarin de mensen worden geprezen voor hun levendigheid van het geloof en hoe mooi het zingen en het dansen was en wat een mooie uiting van hun geloof voor God dat is enz. werd de eerste groep opgeroepen voor een lied. Ze zongen natuurlijk op keyboardmuziek, maar wel leuk, het was een eigen tekst op het nummer van Bob Marley, could you be loved. wat zij zingen weet ik niet. De dirigenten en de mensen aan de buitenring werden door mensen van de andere groepen die ernaast zitten ondergespoten met parfum of deodorant en met geld beloond of met iets anders, vaak in borstzak geduwd. Er waren namelijk 6 verschillende groepen, elk van een andere parochie van een ander eiland van Chuuk en die zongen in competitie met elkaar. Tussendoor waren soms weer speeches. Daarbij worden soms geweven matten opgehouden met een spreuk erop. Er leuk en levendig allemaal. Voor mij stond een dikke dame die danste, maar omdat het zo druk was werd ik dus alle kanten opgebeukt, iedereen om me heen lachen natuurlijk.
Op zondag ben ik toen naar de Blue Lagoon gegaan, een resort aan de andere kant van het eiland. Daar ben ik samen met Brian en Lori Beth heen gereden. Daar vond ik eindelijk een klein beetje van het paradijsje dat Chuuk dus ook kan zijn. Het was heerlijk rustig. Er komen geen locals dus kijken mensen ook niet raar op als je in je bikini loopt en je krijgt geen lastige mannen, zoals je normaal overal krijgt. Als ik op straat loop hoor ik namelijk constant: hi, i love you, where are you going, you are pretty, smakgeluiden, sisgeluiden en ga zo maar door. Maar negeren werkt to nu toen echt prima. De Blue Lagoon was een echte verademing, maar ik was ’s avonds wel ontzettend verbrand. Niet te geloven, rood als een kreeft en daar zou ik de komende dagen nog wel last van houden. Maar hoe dan ook het was heerlijk.
Op maandag weer gewoon aan de slag. Op maandag had ik nog twee interview op het COM en ook op dinsdag had ik er twee. Het interview met de jongen op dinsdag is helaas echter niet echt bruikbaar omdat ik erachter kwam dat hij uit Pohnpei kwam en dus geen Chuukese adolescent is. Maar ik het toch een interview afgenomen omdat hij er speciaal voor naar school was gekomen. Voor de rest heb ik die dagen veel getypt aan mijn interviews, maar het schiet maar langzaam op.
Op woensdag ging ik voor het eerst naar de Xavier High School. Die school ligt aan de andere kant van het eiland, maar gelukkig gaat er een schoolbus die de meisjes die daar naar school gaan ophaalt. Daar ben ik dus mee meegereden naar school. Ik moet dan wel vroeg mijn nest uit want om 6.45 komt de bus. De jongens op Xavier verblijven in slaapzalen. Op Xavier zitten studenten die uit heel Micronesie komen en dus verblijven die intern of in gastgezinnen (in het geval van de meisjes). Het is dan ook een hele goede school waar slecht 150 van de beste leerlingen op zitten. Ik had daar een gesprek met de rector, Fr. Arthur. Het is een Jezuitische school, vandaar. Er is dus ook elke dag voor school een dienst, maar daar gaat niet iedereen heen. Met de rector sprak ik af dat ik de laatstejaars zou interviewen, en dan natuurlijk alleen de Chuukese, en dat zijn er maar 9 in het totaal. Die dagen heb ik nog geen interviews gedaan, maar omdat ze hier zo super goed meewerken heb ik op donderdag en vrijdag 5 interviews kunnen doen. De leraren hier zijn allemaal buitenlanders en vaak vrijwilligers die kost en inwoning vergoed krijgen en daarbij slecht een klein beetje zakgeld. Er zitten nu een aantal Japanners, een indonesier, een aantal amerikanen en ook een paar Australiers, allemaal twingtigers dus dat is erg gezellig. Ze hebben eigenlijk geen van allen een opleiding tot leraar, en toch is dit de beste school van het eiland, en misschien wel van Micronesie. Natuulijk zijn ze wel allemaal hoog opgeleid dus dat helpt wel, maar ze zijn altijd op zoek naar leraren dus vroegen meteen of ik ook les kwam geven, maar ik heb andere dingen te doen.
Xavier ligt erg mooi, hoog op een berg dus een mooi uitzicht. De kids zijn erg aardig en ze houden erg van zingen, wat ze ook heel mooi meerstemmig kunnen. Mensen lijken daar hier echt aanleg voor te hebben of zo. Het interviewen gaat ook goed omdat ze hier allemaal Engels met elkaar spreken dus. Maandag ga ik daar weer een aantal interviews doen en dan kijken we wel hoever we komen. Ik denk dat ik de rest van de week anders maar inplan om te typen want ik heb nu pas 4,5 interview uitgeschreven en dat wil ik wel een beetje bijhouden.
Voor de rest gaat alles nu goed. Ik heb nog niet echt iets gepland voor het weekend. Ik heb net weer fijn gekletst met het thuisfront en dat doet me altijd weer goed. de rest van de dag ga ik lekker typen en typen en boodschappen doen en typen. en morgen waarschijnlijk hetzelfde maar dan zonder de boodschappen.
Zo nu zijn jullie weer op de hoogte. Heel leuk om jullie reacties te lezen dus blijf me op de hoogte houden. Tot snel!!
liefs Jolien
P.S. een breadfruit is een soort grote groene bal en kleine uitsteekseltjes en aan de binnenkant is het witvruchtvlees, een beetje als een aubergine, met pitjes, maar met een soort ananas structuur. het smaakt een beetje aardappelachtig. best lekker.
P.P.S nee geen driewielige voertuigen hier. alleen maar 4 wielen en heeeeel af en toe iemand op 2 wielen maar bijna niemand fietst hier. een driewielig vourtuig zou denk ik omkukelen vanwege de kuilen in de weg!!
-
10 Februari 2007 - 18:30
Anke:
Heey moppie,
Cause every time we touch I get this feeling.... mis je me al? Ik kom net van mijn werk. Ik heb 3 dagen gewerkt bah en ben nu heeeel moe. Morgem lees ik je mooie verhaaltje!
Kus Anke -
10 Februari 2007 - 18:45
Dimphy:
Ha Jolien,
Leuk weer een weekjournaal te ontvangen. En die foto's! Het lijkt wat bewolkt weer, klopt dat ook? Want je zei zo verbrand te zijn, maar een strakke lucht met brandende zon zie ik op je foto's niet. Wat ben jij ontzettend ijverig bezig, zeg, echt Jolien, al zoveel interviews. Hoeveel heb je er al niet gedaan?
Hier gaat alles zijn gangetje. Deze week heeft het een dag gesneeuwd en de leerlingen waren al meteen niet meer te houden. Thuis zijn we echt aan het opknappen van de slaapkamer begonnen. Ik heb de hele dag behang afgestoomd en de fitness levert op, dat ik geen spierpijn heb. Goed, he?
Nog een week en dan is het carnavalsvakantie. Vanaf woensdag toetsdagen en bovendien heb ik met 14 andere collega's ook nog een cursus, dus dat wordt een afwisselend weekje.
Ik wens jou ook weer een goede week en tot je volgende bericht.
Liefs, Dimphy.
-
10 Februari 2007 - 21:53
Mams:
hoi meisje. Weer genoten van je bericht, en de mooie foto's. Het is echt een mooi stukje natuur.
liefs -
11 Februari 2007 - 00:42
Jos:
Hallo Jolien,
Mathijs, Merlijn zijn juist naar bed (Dimphy al eerder) dus ik dacht: nog even naar jouw foto's gaan kijken op internet. Prachtig landschap en mooi gefotografeerd. De loopvogel is volgens mij een plevier; (fijn zo'n telelens!) We hebben met z'n drieen nog eens een paar keer Bonanza gedaan; het is een erg leuk spel als je het een beetje begint te kennen. Zijn er daar ook spelletjes? Anders wel een meenemen voor thuis, hoor. Heel veel groetjes. Ik ga ook maar eens slapen want het is al 1:45 Tot horen weer / Jos -
11 Februari 2007 - 14:45
Merlijn:
Wat een mooie foto's zeg!! Het ziet er inderdaad uit als een paradijs! Mijn klas was donderdag echt super vervelend en toen ging het ook nog sneeuwen! Ik denk dat ik iedereen wel 100x van de vensterbank af heb moeten halen. De sneeuw was dezelfde dag al wel weer weg 's avonds maar het gaf heel even een echt wintergevoel want er lag toch wel 10cm ofzo... Tot de volgende keer! Liefs Merlijn -
11 Februari 2007 - 15:44
Oma:
Ha Jolien. Ik gehoord dat ge daar toch goeien aard hebt. En dat het oe goed bevalt. Toch hoop ik dat ge weer gauw thuis komt, want dan ben ik veel geruster. Dag Schatje, Tot ziens. Ook de groeten van opa's.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
